İztirab içindəyəm.Artiq mən bir ölüyəm.Bura gəldiyimdə özümü çox yalnız hiss etdim .Çox kədərliyəm.Mənə bir nömrə verildi və ** avtomobil qəzasindan ölümlər** bölməsinə göndərildim.
Öldüyüm gün sıradan bir gün idi.Avtobusa minmiş olmağı çox istərdim! Ancaq minmədim! anamdan maşını necə zorla aldığımı xatırlayıram:
Nolar demişdim.Bütün uşaqlar məktəbə maşınla gəlir.Saat 02:05 -də kitablarımı şkafa atdım. Sabaha qədər maşın məndə idi.Maşını saxladığım yerə qaçdım.Maşını işlətmək və özüm özümün müdiri olacaq olmam mənə çox həyəcan verirdi.Qəzanın necə olduğu vacib deyil.Mən çox tez sürür,müxtəlif hərəkətlər edirdim.Ancaq özgürlüyün dadını çıxarır və əylənirdim.Sonra bir çarpışma səsi eşitdim və sarsıntı hiss etdim .hər yer şüşə parçaları ilə dolmuşdu. Sonra birdən durdum . Ətraf çox səssiz idi. bir polis başımda durmuşdu.Bir də həkim gördüm.Bədənim paramparça idi.Hər tərəfim qan içində idi.Heç bir şey hiss etmirdim.Dayanın niyə o çarşafı üzümə örtürsüz? Ölə bilmərəm.Hələ 17 yaşım var.Bu gecə bir qızla görüşüm var.Mənim gələcəyim var.Sonra mənə bir qutuya yerləşdirdilər.Ailəm mənə görməyə gəldi.Niyə məni belə gördülər? Niyə anam həyatında başına gelen ən qorxunc şeyi yaşarkən onun gözlərinə baxmalıyam?Atam elə bil qocalmışdı.Hamı ağlayırdı.NOLAR BİRİ MƏNI DURQUZSUN .MƏN HƏLƏ GƏNCƏM.NOLAR MƏNİ TORPAĞA VERMƏYİN!! MƏN ÖLMƏDİM MƏN YENƏ GÜLÜB QAÇMAQ OYNAMAQ İSTƏYİRƏM!!!
NOLAR ALLAHIM MƏN HƏLƏ 17 YAŞINDAYAM
| 
pis
